Ahmet Mithat Efendinin sadece Tanzimat döneminde degil bütün Türk roman ve hikayeciliginde ayri ve önemli bir yeri vardir. Letaif-i Rivayat, yazarin 1870-1894 yillari arasinda nesrettigi yirmi bes kitaptaki otuz hikaye ve romandan meydana gelen külliyatin ortak adidir. Türk edebiyatinin ilk hikaye örneklerinin yer aldigi külliyattaki eserler, birbirinden bagimsiz olup ortak bir tema veya düsünce etrafinda kaleme alinmamistir. Bu calismanin, Mithat Efendinin müstakil olarak yayimlandigi romanlardan farki, belki hacim itibariyle daha kisa eserlerden olusmasidir. Iclerinde hacmi, kurgusu ve zengin kisi kadrosu veya kisilerin genis bir cercevede verilisi ile roman olarak degerlendirilebilecek eserler de bulunmakla birlikte, bunlarin cogunu büyük hikaye sinifina koyulabilir. Hikayeler arasinda, konusunu bizim hayatimizdan alan ancak konusu Fransada gecen ve dolayisiyla kisi kadrosu yabancilardan olusanlar da bulunmaktadir. Külliyatin yedinci kitabi ise bir tiyatro eseridir.Letaif-i Rivayati özgün haliyle okur karsisina cikarmaktan kivanc duyariz.