Eskiden, cok eskiden, uzun kis gecelerinde, kisik lambalarin puslu camlarda titrek isiltilarla kiprastigi köy kahvelerine gece masalcilari, dengbejler, asiklar gelirlermis... Disarida dondurucu bir firtina ortaligi kasip kavurur, siddetli bir tipi dünyanin bütün kis kahvelerini tehdit ederken, onlar, üzerlerindeki karlari silkeleyip, kalin abalarini ocagin kenarinda kurutup, kendilerine sunulan kahveden ve tütünden kismetlerini alip; eskilerden kalmis, gecmis zamanlarin güzellestirdigi masallarin yirtik, sökük yerlerini onararak; belleklerine gömülmüs imgeleri bulup cikararak, üzerlerindeki cöl tozunu silkeleyip, parlatip, canli kilarak yeniden anlatirlarmis. Zamanin küllerinin savurdugu insanlari, öyküleri, destanlari, masallari, kahramanlari, sevdalari camlari puslu kis kahvelerinde, ölü mangal atesinin isiyan gözlerine baka baka yeniden anlatmak, yeniden dinletmek kolay degildir. Hicbir yeniden kolay degildir. Murathan Munganin hikaye külliyatinin ikinci kitabi. Binali ve Temirden bir bölüm icin Okuma Parcasi bölümüne bakin.