Irkina, vatanina, tarihine ihanet etmis olan kisi ve kavimlerin hicbirini unutma Türk oglu.. Unutma ve affetme.. Imparatorlugun catirtilarinin ayyuka ciktigi bir dönemde yasamis, vataninin ve milletinin tattigi iztiraplari yüreginin tam ortasinda hisseden aydinlardan biri olan Süleyman Nazifin bu eserinden adeta kan ve gözyasi damliyor. Kah Plevnede Gazi Osman Pasanin emrinde kah Kafkasyada Seyh Samilin yani basinda Ruslarla yaka paca oluyor; oradan bir kolunu Trablusgarpa, digerini Girite uzatarak vatan topraklarinin parcalanmasini durdurmaya calisiyor. Vatani ve milleti icin canindan gecenlere duydugu hayranlik ve saygiya bizi de ortak ediyor, geride biraktiklarina sahip cikmayi serefli bir borc olarak milletce üstlenmemiz gerektigini vurguluyor. Katlanamadigi bir sey varsa o da bu mill felaket karsisinda aydinlarin duyarsizligidir. En mütevazi cabalari bile icten bir samimiyetle alkislayarak takdir ve tesvik ediyor..