YAMUR KUSLARIHÜSEYIN ARSLANDördüncü ayagi gül agacindan, eski zamanlardan kalma tek telli cura olan köprü siir, bu yakasi hüzünlü hikayelerve öte yakasi da masallardan olusan bir fotograf albümü Yagmur Kuslari. Alan derinligi sig olmayan, tam tersine genis aciyla cekilmis, zengin ve net fonuyla, sandik lekelerinin yer yer daha da koyulttugu sepya tonunda fotograflar. Bu yakada, Hikayesinden haberdar olmadigimiz insan-i kamilleriyle bizleri tanistirmak icin elimizden tutup köprünün basina birakiveriyor yazar bizi. Egilip curanin o tek teline dokunur dokunmaz yagmur kusu beliriveriyor cakir mavisi gökte. Misafir oldugumuzdan zaar köprünün gögünde dört defa dönenmiyor, günese, havaya, topraga, suya minnet ifadesi olarak dört kez ötmüyor da, sadece Karincadagina yönelip yürüyecegimiz gizli patikanin yolunu gösteriyor.Uzaktan bilge kadinin sesini duyunca anliyoruz varacagimiz yere yaklastigimizi. Ayaklarimizin ucuna basarak yürüyoruz ki saygida kusur etmeyelim. Zaten kitap boyunca okumuyor da dinliyoruz hissi hakim. Nevi sahsina münhasir diliyle yazar fotograflari canlandiriyor ve sahiplerinin anlatilariyla bas basa birakiyor bizi. Onlar anlatiyor artik, biz de sessizce dinliyor, tanik oluyoruz bir evvel zamana, evvel zaman insanlarina.