Yedi yüz beyitten olusan, temiz ve akici Sanskritiyle bircok Hint kutsal kitabi arasinda özel bir yeri olan Bhagavadgita, Veda döneminin Günes tanrilarindan Vishnuyu, coban tanri Krishnayi, Upanishadlarin Brahma felsefesini ve daha baska bircok unsuru bir potada eritmis muaazam bir eserdir. Yazin gelenegi onu Mahabharata Destani icerisine yerlestirir. Akrabalarin savastigi bir savasin baslangicinda, ölümü sorgularken araya sikistirilan bu yedi yüz beyitte, aslinda kisinin kendisiyle olan savasimi sorgulanir.Insanin gercek düsmani, yanlis yönlendirdigi bilincidir. Bu kitap, Krishna biciminde bedenlenen tanri Vishnunun agzindan, insanin dogasini degistirmesinin yollarini anlatmakta, gercek inanisin ise, eskimis dinsel uygulamalari yerine getirmekten cok, tüm canlilardaki özün ayniligini kavramak oldugunu göstermektedir. En büyük huzur, tüm zitliklara karsi ayni kalabilme durumudur.Bu eser, ayni zamanda, Sanskrit dilinden Türkceye yapilmis ilk kutsal kitap cevirisidir.